
Marianne te Linde
ZZP’er
Mijn naam is Marianne te Linde, 55 jaar jong en op verzoek van Anita heb ik mijn loopbaan tot nu toe op papier gezet. Poeh, dat was even graven! Toen ik in 1980 mijn HAVO diploma haalde wist ik het vrijwel zeker; ik word lerares Nederlands en Duits. Ik schreef me in bij de Gelderse Leergangen, werd aangenomen en bestelde mijn boeken. Nu nog op zoek naar een kamer in Nijmegen en ik zou er klaar voor zijn. Om een lange vakantie zinvol te benutten en vooral om een centje bij te verdienen werkte ik 3 maanden als telefoniste-receptioniste op een transportbedrijf. Tijdens een koffiepauze zag ik een aansprekende vacaturetekst die als volgt begon:“Wil jij buiten werken?, werk je graag met mensen? Al eens aan een carrière bij de Douane gedacht?”
Nou dat had ik dus niet. Wel solliciteerde ik eerder naar een loopbaan bij politie, omdat ergens diep van binnen een geüniformeerd beroep me geweldig leek. Enfin ik deed wat testen, maar een oogafwijking (lui oog) brak me op. Doe eens gek dacht ik en ik solliciteerde bij de Douane met het idee dat die oogafwijking ook hier wel eens doorslaggevend zou kunnen zijn. Maar het liep anders, ik doorliep de selectieprocedure vrij gemakkelijk. En voor ik het in de gaten had ging ik op 1 september niet naar de Gelderse Leergangen om lerares te worden maar naar het Douaneopleidingsinstituut.
Na de opleiding ging ik aan het werk op de Douanepost Winterswijk. Daar werkte ik ruim 11 jaar als douanebeambte in de “actieve dienst”. Ik sportte veel, was wapendrager en genoot van het leven als opsporingsambtenaar. Tot het Akkoord van Schengen (open Europese grenzen) een carrièreswitch noodzakelijk maakte. Ik had op een eerder moment al met goed gevolg testen gedaan die het voor mij mogelijk maakte om binnen het ministerie van Financiën promotie te maken naar een functie als commies omzetbelasting. Een pittige opleiding volgde en daarna ging ik vol goede moed aan het werk bij de Belastingdienst in Winterswijk. Maar al snel ontdekte is dat de stap van de “actieve” dienst naar de “administratieve” dienst binnen het ministerie van Financiën voor mij geen gelukkige bleek.
“Het groen paste me beter dan het blauw”.
Inmiddels was ik moeder van 2 dochters en ik bedacht me dat het thuisfront belangrijk was maar dat ik ook elke dag fluitend naar mijn werk wilde en dus besloot ik te gaan solliciteren. Al snel begon ik als projectmedewerker bij het Platform Onderwijs Arbeidsmarkt (POA) in een betrekkelijk klein dienstverband van 16 uur per week. Dus tijd genoeg om weer te studeren. Achtereenvolgens deed ik de cursus PR en Voorlichting, de vakopleiding Evenementenorganisatie en daarna HBO Communicatie.
En nu werk ik al 11 jaar met veel plezier 20 uur in de week bij POA waar communicatie en evenementorganisatie mijn core business zijn. Daarnaast ben ik zelfstandig ondernemer. Men kan bij mij (Tels Event- en Communicatiemanagement) terecht voor communicatie en organisatieklussen. Met daarbij projectmatige werkzaamheden, zoals nu Nieuw Werk sectorplan Achterhoek zijn mijn dagen goed gevuld, maar dat is prima ik ben nog steeds overal voor in.